"مادرانه"

من و خدا دستمان توی یک کاسه است،هرچه بیرون بیاوریم برای تو حکمتی دارد.

عصیان نکن،یاغی مشو!

می دانم گاهی دانستن این حکمت ها صبر ایوب میخواد اما به تو ایوب بودن را هم می اموزم.

به ظاهرم نگاه نکن این هوشیواریِ نازالودِ گَردِ سحری ست که وردش به زبان زمان می چرخد.

چشمانم، اه این چشمانم مرا بزرگ کرده اند ،شاید تنها باید می دیدم!

شاید تنها اینکه ببینی کفایت کند.

بزرگ شدن سخت است ،خیلی هم سخت .

بعضی کارها را باید انجام داد انهم به تنهایی ،این یکی از ان هاست.

گاهی خودت را ارام کن،بگذار زمان وردش را بخواند و برود.

دردها همیشه به یک میزان ملال انگیز نیستند،شادی ها بیشتر.

نمی توانم راهی پیدا کنم که جلوی بعضی از اتفاقات را بگیرد، زمانی می رسد که باید قوی باشی،نشکنی،ارام بگیری و فکر کنی.

باشد جیغ بکش،هوارکن،حتی اه ،گریه کن اما خودت و خودت ،مگذار کسی تو را ببیند.

تو خود شکسته ات را هنوز می توانی دوست داشته باشی اما دیگری نه!

بعد فکر کن،فکر کن و تصمیم بگیر.

انموقع کمی بزرگ تر می شوی.

بزرگ شدن درد دارد ،می دانم.

من یادم نیست چقدر بزرگ شده ام تو هم بیاد نخواهی اورد ،تنها وقتی به خورشید سلام میکنی می فهمی.

بعضی چیزها خودشان می ایند خودشان هم می روند،دست تو نیست بودنشان، بیاموز امدن و رفتن باید چگونه باشد.

همینطور که بزرگ می شوی اصول خودت راپیدا می کنی می شوی خودت که خاص است،شبیه نیست.

یادت نرود دلت می شکند،اصولا شکستنی می افرینند که بشکند این یکی از ان حکمت هاست اما قوی باش،کسی که دلت را شکسته روزی به تو تپیدن های غیر معمول بخشیده.

بدان گاهی سردرگمی بهتر از دانستن است

سعی نکن هر بار با فانوس جلویت را روشن کنی، ای هم حکمت است ،چرایی اش را بزرگ شوی می فهمی.

پیش خواهد امد یک جا بمانی ،هرچه کنی نشود که  جلو بروی یا عقب اما تقلا نکن،یادت باشد درخت اول ریشه هایش را در زمین پهن می کند بعد دستانش را در اسمان.

شاید زمانی کسی برایت تمام شود زیاد غصه نخور، همه چیز یک روز تمام می شود و این را خوب خوب بیاد بسپار، هیچ چیز در وضعیت سابق خود نمی ماند،همه ی چیزها یا بهتر می شوند یا بدتر،سعی نکن در حالت خوب یا بد نگهشان داری ،تلاشت بر این باشد که تو سمت خوب تر ها باشی.

ادم ها عوض نمی شوند،کاری از دستت ساخته نیست با ادم های اشتباهی بُر نخور بزرگ شدنت را دردناک تر می کند.

خطا اجتناب ناپذیر است به یاد داشته باش هیچ کاری بی اراده ی تو صورت نمی پذیرد،تنها کافیست مسئولیت انچه می کنی را به عهده بگیری.

چیزهای وسوسه برانگیز و راحت درگاه الودگی اند به خوشی های موقتی معتاد نشو،دیر بزرگ می شوی.

یادت هست به تو گفته بودم اگر از تو پرسیدند،نظرت را بگو، عقیده ی مستقل خودت را . وابسته ی کسی نباش این وابستگی از ان هاست که می اندازدت توی چارچوب هایی به اندازه ی دلخواه.

هندوانه های مکعبی را دیده ای؟!

گاهی ببخش،گاهی فراموش کن اینطوری می توانی بمانی این حکمتی ست که تا پیر شوی از ان سر در نخواهی اورد.

برای اینکه خودت باشی به هیچ کس و هیچ یز احتیاجی نداری

یادت که هست من و خدا دستمان توی یک کاسه است تو را زیبا،انسان و کوچک به دنیا اورده ایم.

نویسنده:بهاره بختیار