صامت های پرصدا /مطلبی در باره ی سنگ نوشته های ایلام

برنا-ایلام -بی گمان توجه به نگه داشت و مرمت آثار ملی علاوه برنشان دادن حب ما به مام وطن ،می تواند نکته ای شایان وصف، از ذکاوت مسئولین و آحاد ملت در میهن دوستی و فرهیختگی باشد.

بهره ها وفواید مادی ومعنوی این آثار فراوان است. هم چنین جنبه های هنری و ادبی این تابلوهای بی بدیل بامداقه ی نظر،درآنها ،قابل دیدن. 

 چه زیبا قلم ها آهنین، سطح صاف اما زمخت وخشن سنگ ها را حک زده اند وچه تلاشمند هنرمندان فرمان سلاطین را به نوک تیز قلم حاکی کرده اند و چه آسان و بی خیال  ما از کنار این همه شکوه رد می شویم وگاه از سر غفلت  دلسوزی دیگران را وقعی نمی نهیم.

آثار تاریخی همواره اسباب انگیزش ادبی و هنری ونکته آموزی و پند پذیری برای: شاعران، نویسندگان و سایر هنرمندان درادوار تاریخی ادبیات و هنر درایران وجهان بوده است.

قصه ها و غصه ها، قصاید و نصایح همه وهمه از دل دردناک سنگ نوشته ها و دیوارهای مخروب بناها بیرون آمده اند

اگر ایوان مداینی وجود نداشت چه چیزی می توانست خاقانی، شاعر بزرگ قصاید ماندگار را تکان دهد تا بسراید.

هان ای دل عبرت بین از دیده عبر کن هان!

ایوان مدائن زا آیینه ی عبرت دان

ویا اگر رخام(سنگ مرمر) مساجد شام نبود چه کسی می توانست ناصر خسرو،حجت خراسان،را درتوصیف آن در سفرنامه اش برانگیزاند؟

اگر تخت خان نبودچگونه شاعر شادروان عباسی آرام می توانست مثنویی به آن لطافت وظرافت بسراید؟

ابنیه ی تاریخی همواره موجد آفرینش های بزرگ ادبی در ژانرهای مهمی چون: شعر، داستان، قصه، خاطره نویسی و سفرنامه نویسی بوده اند.

در این روزگار که روزگار هنرهای دیداری و شنیداری توامان ،همانند انیمیشن و سینماست، این آثار می توانند متریال خوبی به حساب آیند.

حفظ و مرمت و پاسداری از آثار، ابنیه و دیگر مواریث ملی وتاریخی 

وظیفه ی نهادها و سازمان هایی چون میراث فرهنگی است.

 این سنگ نوشته ی زیبا وارزشمندمتعلق به حسینقلی خان مقتدر ترین والی در عهد قاجار است.این اثر فقط وفقط با گزارش های مردمی از تخریب تاحدودی نجات یافته و در نخستین پیچ ورودی شهر ایلام پایین تر از میدان ارغوان قرا ر گرفته است.

مسئولان محترم میراث فرهنگی و سایر مسئولان باید قدر این سنگ نوشته و دیگر سنگ نوشته ها از جمله سنگ نوشته ی آشور بانی پال در گل گل ملکشاهی، سنگ نوشته ی تخت خان مربوط به عهد غلامرضا خان آخرین والی ایلام وسایر سنگ نوشته دردره شهر و سیروان ومهران رابدانند.

بی شک اگر وضع نگه داری این آثار به همین شکل پیش برود.علاوه بر عوامل فرسایشی ،عوامل انسانی می توانند صورت این نوشته ها را برای همیشه تخریب یا مخدوش نمایند.

پیشتر در آغازینه دهه ی هفتاد روزی به هنگام پیاده روی با دوست هنرمند و شاعرم عبدالحمید یعقوبیان(متخلص به میثم دادخواه)داد این سنگ نوشته را که گوشه ای دور افتاده و به وسیله ماشین های مکانیکی غلت خورده بوددر یکی از مطبوعات محلی  به اندازه ی حنجره ام فریاد زدم. اما دریغ از کمی عنایت وغیرت ملی.

حالا بعد از حدود بیست واندی سال همان سخن را تکرار می کنم، باشد که همت مسئولان محترم مصروف تلاش بایسته، در راه حفظ مواریث تاریخی، و مذهبی  گردد .