بررسی ادبیات ایران در دانشگاه بلگراد

محمد کشاورز در این نشست در ابتدا به تاریخچه‌ای از ادبیات داستانی در کشورمان اشاره کرد و گفت: شعر هنر ملی ما ایرانیان است و علت آن تاثیرگذاری شعر در تاریخ ادبی و زندگی گذشته ماست. جهانیان ادبیات کلاسیک ما را بیشتر با نام شاعرانی چون حافظ، سعدی، خیام و مولانا می‌شناسند.

این داستان‌نویس در ادامه اظهار کرد: اولین مجموعه داستان کوتاه فارسی به اسم «یکی بود، یکی نبود» از محمدعلی جمال‌زاده بود. این اثر نشان می‌دهد آثار جمال‌زاده با درک و دریافت از سطح دانش مردم زمانه خویش پیش از آن‌که به داستان شبیه باشد از نظر ساختاری شباهت بیشتری با قصه‌ها و روایت‌های ایرانی دارد.

کشاورز در ادامه با اشاره به تحولات داستان‌نویسی در دوره انقلاب افزود: در سال‌هایی که ایران گرفتار جنگ بود واکنش نویسندگان ادبیات داستانی در برابر این تحولات بهت و سکوت بود؛ سکوتی که نزدیک به ۱۰ سال از سال‌های ۵۷ تا ۶۵ کمتر اثر ادبی نوشته شد. از اواخر دهه ۶۰ و پس از جنگ، نویسندگان کم کم به نوشتن آثار ادبی روی آوردند.

او در ادامه به ترجمه آثار داستانی ایرانی اشاره کرد و گفت: هرچند ادبیات داستانی ایران سابقه ترجمه به زبان‌های زنده جهانی را دارد اما در سال‌های اخیر این امر رو به گسترش است و داستان‌نویسان ما بیشتر و بیشتر از طریق ترجمه آثارشان با دوستداران ادبیات داستانی در همه جای جهان به همزبانی می‌رسند.

در ادامه این نشست محمدرضا بایرامی با اشاره به تجربه‌های خود در حوزه نویسندگی‌ بیان کرد: ادبیات دفاع و جنگ آن اکنون بعد از گذشت سالیان و فروپاشی شوروی سابق بیش از همه چیز گویی یک حس نوستالوژیک است که هم می‌توان با حسرت از آن یاد کرد و هم افسوس خورد بر جنبه‌های انسانی و آرمان‌خواهانه‌اش.

این داستان‌نویس گفت: اولین سوغاتی که از ادبیات شوروی به دست من رسید مجموعه‌ای به نام «کودکان و جانوران» بود. این کتاب چیزی بین خاطره و داستان بود و در آن از طبیعت و حیوانات سخن به میان می‌آمد.

نمایشگاه بین المللی کتاب بلگراد تا هفتم آبان دایر است و ایران در این دوره از نمایشگاه حضور دارد.