«بازیگر»؛ بودن یا نبودن مسئله این است!

14 اردیبهشت ماه روز جهانی بازیگر است ضمن تبریک به اهالی این حرفه باید گفت دنیای بازیگری هرگز  یک علاقه صرف نیست بلکه هنری است تخصصی که نباید درب ورودی اش به دروازه ای بماند که هر که بخواهد با هر شیوه ای بدان وارد شود.

از بازیگری می گوییم هنری وسوسه کننده که بسیاری از مردم جهان را در ادوار مختلف درگیر خود ساخته است. کمتر کسی است که به دیده شدن علاقه نداشته باشد و کجا بهتر از بازیگری که تو بتوانی تمام آنچه می خواهی را از خود به تماشای عموم بگذاری!

روز 14 اردیبهشت ماه روز جهانی بازیگری است که البته تبریک  این روز را هر کسی نباید به خودش بگیرد. بازیگری حرفه ای سخت، تخصصی و پر طمطراق است که این روزها برای خیلی ها به یک ماجرای فان و دم دستی تبدیل شده است. از روابط و مسیرهای غیر حرفه ای ورود به این عرصه که این روزها بسیار مد شده است که بگذریم به این مسئله می رسیم که چرا هر کسی به لطف ارتباطش یا دست به جیب شدن می تواند تبریک امروز را به خود بگیرد.

نخیر بازیگری شغلی آسان و سهل الوصول نیست یعنی نباید باشد، یعنی لطفا نباشد، یعنی خواهشا به احترام بزرگان این عرصه اینگونه نباشد. تو نباید بتوانی تنها به پشتوانه علاقه و روابطت به این ویترین برای دیده شدن ورود کنی، اگر تا به حال توانسته ای حتما یک جای کار می لنگد.

یادمان نرود اگر هم این اتفاق نامبارک رخ بدهد تو نمی توانی بی آنکه توشه ای از تخصص و سواد و استعداد داشته باشی در این دنیا ماندگار شوی! که بسیار آمده اند و رفته اند و نه نامی و نه نشانی از آنها به خاطر مانده است!

روی صحبتم مستقیم با شمایی است که تازه از راه رسیده ای و با تک پلان حضور اشتباهت در یک اثر تصویری، عنوان بازیگر را در کنار اسمت در صفحه شخصی ات ذکر می کنی، تا به حال به غورۀ در آروزی مویز فکر کرده ای؟ آرزو اتفاقی قبل از رسیدن است لطفا مسیر را طی کن تا برسی.

 و حالا روی صحبتم با شما صاحبان فیلم، کارگردانان و ... است شمایی که به دلایل مختلف حاضر هستید نقش هایی از کارتان را به هر کسی بسپارید و او را در لیست بازیگران پروژه تان قرار دهید در حالی که سالیانه تعداد زیادی فارغ التحصیل رشته بازیگری از دانشگاه های مختلف، مدرک به دست خارج می شوند و جذب بازاری بی ربط به حرفه تخصصی شان می شوند. چرا؟ چون نه رابطه ای دارند و نه روابط را می شناسند.

یادآوری؛

با نگاهی اجمالی به تولیدات سینما و تلویزیون در سال های اخیر می توان دریافت که این دو مدیوم پر مخاطب به شدت مدیون تئاتر و هنر آموختگان این عرصه هستند پس عقلانی است که فکر کنیم نباید حتی از کوچکترین نقش ها در سناریو به راحتی عبور کنیم و آن را به دست کسی بسپاریم که از این دنیا نیست در حالی که بسیاری از کاربلدان این عرصه به دنبال کوچکترین فرصت برای نشان دادن توانایی و داشته هایشان هستند.

روز بازیگری را به بازیگران واقعی تبریک می گوییم همان هایی که خاک این عرصه را چشیده اند، پله پله های آن را نفس نفس زده اند و به واسطه توانایی شان امروز عنوان بازیگر را یدک می کشند.

بازیگر؛ بودن یا نبودن مسئله این است!

آیا شریف تر آن است که نقش ها در سینما و تلویزیون به شیوه های مختلف فروخته شوند یا اینکه دانشجویان و بازیگران کاربلد و دانش آموخته این هنر فرصت عرضه اندام از داشته هایشان را پیدا کنند.

به امید اینکه به این هنر مادر با احترام نگاه شود این روز مهم را به خانواده تئاتر، سینما، تلویزیون و حتی بازیگران رادیویی تبریک می گوییم.