به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ احمدینژاد خاطره خوشی از ورزشگاه آزادی ندارد؛ تلخترین آنها مربوط به زمانی است که علی دایی سرمربی تیم ملی بود؛ ایران دیداری حساس را برابر عربستان در رقابتهای انتخابی جام جهانی برگزار میکرد؛ شاگردان دایی یک بر صفر از حریف پیش بودند تا اینکه سروکله محمود احمدینژاد که آن روزها مسئول دولت بود در ورزشگاه پیدا شد. چیزی از حضور او در ورزشگاه نگذشت که تیم ملی بازی برده را دو بر یک باخت و شانسش برای رسیدن به جام جهانی کمرنگ و کمرنگتر شد. احمدینژاد که خیلیها باخت تیم ملی را به گردن پاقدم او انداخته بودند، ورزشگاه آزادی را کمی قبل از پایان بازی ترک کرد و بعد دستور داد علی دایی را از تیم ملی اخراج کنند.
البته آن روزها تلخکامیهای احمدینژاد و پاقدمش به همان مورد فوتبالی ختم نمیشد؛ تیم ملی کشتی ایران هم در ورزشگاه آزادی میزبان رقابتهای قهرمانی جهان بود؛ همهچیز در دیدار فینال داشت با جمهوری آذربایجان مساوی پیش میرفت تا اینکه زمزمه حضور محمود احمدینژاد در ورزشگاه به گوش رسید. در آن مسابقه حساس دو تیم در وزنهای مختلف مساوی کردند تا کار به دیدار حساس و سرنوشتساز سنگینوزنها برسد؛ در وزن 120 کیلوگرم، فردین معصومی، برابر علی عیسییف قرار گرفت.
او در وقت اول با زیر یکخم و بهپلزدن حریف سه بر صفر برابر حریف آذربایجانیاش به پیروزی رسید؛ در تایم دوم اما همهچیز برعکس شد: محمود احمدینژاد وارد ورزشگاه شد و فردینی که در تایم اول حسابی از رقیب آذربایجانیاش سر بود، بهناگاه تا مرز ضربهفنیشدن هم پیش رفت. بااینحال او بیش از 20 ثانیه روی پل دوام آورد تا کار به تایم سرنوشتساز سوم کشیده شود. احمدینژاد که در کنار محمد علیآبادی، رئیس وقت سازمان تربیتبدنی نشسته بود، فکرش را هم نمیکرد پاقدم او بتواند جام قهرمانی را از چنگ کشتی ایران دربیاورد؛ او که در سالن منتظر مانده بود تا خیالش بابت برتری معصومی در تایم اول مشخص شود و بعد وارد سالن شود، بهناگاه با پاقدمش کاری کرد که فردین مثل یک کشتیگیر آماتور شود؛ او تایم سوم را هم به رقیب واگذار کرد تا در میان بهت همگان ایران قهرمانی را از دست بدهد. احمدینژاد که شرایط را علیه خودش میدید، پیش از پایان مراسم اعطای جوایز و قبل از نواختهشدن سرود ملی جمهوری آذربایجان سالن را ترک کرد.
تیم محبوب احمدینژاد هم در امان نماند!
بعد از کناررفتن از ریاست دولت، احمدینژاد دیگر در ورزشگاه آزادی آفتابی نشد تا اینکه روز گذشته چند دقیقه قبل از شروع بازی استقلال با العین در ورزشگاه آزادی، خبر رسید محمود احمدینژاد قرار است بازی را از نزدیک تماشا کند. برای اینکه احمدینژاد خودش را به جایگاه ویژه برساند، برای خبرنگارانی که در جایگاه حضور داشتند محدودیتهای زیاد و البته دردسرهای زیادتری به وجود آوردند. اگرچه به آنها هشدار داده بودند تصویری از حضور احمدینژاد مخابره نکنند، ولی بعد از چند دقیقه فیلمها و عکسهای احمدینژاد دست به دست در شبکههای مجازی چرخید.
احمدینژاد که پیش از این بسیاری از نزدیکانش خبر داده بودند او طرفدار استقلال است، خودش را به ورزشگاه آزادی رسانده بود تا بازی تیم محبوبش را از نزدیک ببیند؛ بسیاری از هواداران استقلال البته با توجه به تجربه قبلی، امیدوار بودند اینبار پاقدم محمود احمدینژاد یقه آنها را نگیرد. در جریان بازی همهچیز تقریبا داشت خوب پیش میرفت؛ استقلال موقعیتهایی روی دروازه حریف خلق کرد و در نهایت روی یک ضربه سر که فرشید باقری زد، به گل هم رسید؛ تا اینجا ایرادی در کار نبود؛ احمدینژاد هربار که تیم ایران جلو میافتاد، از راه میرسید و بعد نتیجه را برای حریف برمیگرداند! او البته اینبار هم با پاقدمش کاری مشابه کرد، نه به آن بدی دو بار قبل بلکه به قیمت ازدسترفتن دو امتیاز مهم برای استقلال. تیم آبیپوش پایتخت در حضور احمدینژاد درست در دقایق پایانی بازی گل مساوی را خورد تا بازی برده را با یک مساوی تلخ عوض کند.
احمدینژاد دوباره مثل دفعات قبل و از ترس اینکه ناکامیها به گردن او بیفتد، قبل از سوت پایان بازی ورزشگاه را ترک کرد. استقلال با همان یک امتیاز حالا در لیگ قهرمانان آسیا در قعر جدول گروه سوم ایستاده است؛ جایی که الهلال عربستان با 6 و الدحیل با 3 امتیاز در رده اول و دومش قرار گرفتهاند.
منبع:روزنامه شرق