قرصی برای تنهایی

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛  محققان می‌گویند که برای درمان احساس تنهایی یک قرص کافی است اما برخی عقیده دارند که درمان این موضوع چیزی گسترده‌تر از مصرف یک قرص است.

دکتر فی آلبرتی یک محقق است و کتابی در خصوص احساسات و تنهایی با نام بیوگرافی احساس تنهایی منتشر کرده و از کسانی است که در این باره نظر متفاوتی دارد.

برخی معتقدند که احساس تنهایی که البته جزیی از افسردگی است یک مشکل مدرن است. از نظر دکتر آلبرتی بخشی از مشکل ما در مدیریت و سروکله زدن با احساس تنهایی، این است که آن را موضوعی پزشکی می‌بینیم. سوالی که مطرح می‌شود این است که رجوع به علم پزشکی برای حل این مشکل چه ایرادی دارد؟ اگر احساس تنهایی را به عنوان مشکلات سلامت عمومی جامعه در نظر گرفت، آیا درمان پزشکی آن چیز بدی است؟

دکتر آلبرتی در پاسخ می‌گوید: چالش ما این است که این موضوع را نیازمند به علم پزشکی تلقی کرده و برای آن قرص تجویز کردیم. ما فکر می‌کنیم این مسئله اتفاقی است که برای بدنمان می‌افتد درحالی که تنهایی یک مسئله اجتماعی است. من باور دارم که این موضوع چیزی بیشتر از مشکل است اما قرص برای تنهایی یک راهکار نیست چون درمان موضوعات احساسی بسیار گسترده است و این مداخلات به جای علت بروز این مسائل روی علامت‌های آن تمرکز می‌کند. اما احساس تنهایی به همان اندازه که مسئله‌ای فیزیکی است، مسئله‌ای ذهنی است. تنهایی ترکیبی از احساسات مختلف است؛ از غم و اندوه گرفته تا عصبانیت و بعضی وقت‌ها می‌تواند نتیجه تجربیات زندگی باشد، مثلا از دست دادن کسانی که دوستشان داشته‌ایم.

به عقیده دکتر آلبرتی این موضوع پیامد صنعتی شدن و دنیای پسا صنعتی شده است چرا که در کشورهای صنعتی مردم بیشتر دچار احساس تنهایی می‌شوند. همچنین وقتی صحبت از راه حل می‌شود، راه حل‌ها باید کاملا شخصی و منحصر به فرد باشند و راه حل فردی یکسان و مشخصی وجود ندارد که برای همه قابل اجرا باشد.

او ادامه می‌دهد: کاری که نباید از نظر پزشکی انجام بدهیم این است که تلاش نکنیم این موضوع را فردی بررسی کنیم؛ باید آن را به عنوان یک مسئله اجتماعی دید. پس تنها راه حل این است که ببینیم این احساس تنهایی با کل جامعه چه ارتباطی دارد و چه چیزی از آن در کل جامعه مشترک است؟ برای بیشتر افراد حس وابستگی به جامعه حسی است که ما این روزها آن را از دست داده‌ایم.