توجیه نامشروع!

«هر مادر ایرانی جای بهار بود، این کار را انجام می‌داد»؛ این صحبت پری ناز ایزدیار در نشست خبری فیلم مغز استخوان است؛ توجیهی نا مشروع برای تولدی نامشروع اما قانونی.

زن، فرزندی مبتلا به لوسمی دارد. او و ناپدری پیام، تمام راه‌ها را برای درمان پسرشان انجام داده اند که بی نتیجه مانده است. آخرین توصیه ی پزشک معالج این است که بهار فرزندی دیگر به دنیا بیاورد تا از طریق سلول‌های بنیادی بند ناف نوزاد بتوانند پسرش را درمان کنند. این در حالی است که بهار از همسر اولش مجید جدا شده است. مجید نیز به جرم قتل و تجاوز در زندان به سر می برد و قرار است یک ماه دیگر به دار آویخته شود. بهار باید علاوه بر جدایی از حسین، سه ماه عده را پشت سر بگذراند تا به صیغه ی مجید در بیاید، اما او وقت ندارد... .

مغز استخوان به کارگردانی"حمید رضا قربانی" روی پرده سینمای فجر رفته است. دستیار اصغر فرهادی در فیلم های"جدایی نادر از سیمین"  و "درباره ی الی"، حالا دومین تجربه ی سینمایی اش را بعد از فیلم"خانه ای در خیابان چهل و یکم" را با سبکی درام ساخته است. درامی که در آن مزه ی تلخ هر چیزی را می توانی بچشی‌‌؛ مرگ، قتل، تجاوز، آدم ربایی، طلاق، بی قانونی و فرزند نامشروع.

این فیلم که به سختی می توان آن را در کنار خانواده ایرانی به تماشا نشست، چیز تازه ای به دست مخاطب نمی دهد و اینکه تا آخرین پلان تحمل پذیر می شود به واسطه ی کنجکاوی مخاطب برای حل موضوع تعجب برانگیز فیلم است. موضوعی که از نظر در برگیری بسیار کمتر از یک درصد  از جامعه را شامل می شود. کاراکتر بهار با بازی"پری ناز ایزد یار" در فیلم قرار است دست به هر کار  بزند تا فرزندش را نجات دهد، حتی همبستر شدن با مردی که شرعا نسبتی با او ندارد. این بدترین قاب نمایشی از این فیلم است. ایزدیار در مغز استخوان به خوبی از پس نقشش بر آمده، مثل جواد عزتی، بابک حمیدیان، بهروز شعیبی و حتی نوید پورفرج. اینها از فیلمنامه بسیار قوی‌تر هستند و ضعف اجتماعی فیلمنامه را تا حدودی پوشش داده‌اند.

فیلم نقطه اوج ندارد و در سطحی متوسط و گاهی خشونت آمیز مسیرش را تا پایانی باز ادامه می دهد. پایانی که این روزها به واسطه ضعف کارگردان‌ها و فیلمنامه‌ها با نگاهی روشنفکرانه لقب "باز" به خود می‌گیرند. چشم پوشی از رابطه رسمی و شرعی بهار و همسر دومش و جدا شدن این دو از یکدیگر، نگاهی بی رحم به روابط انسانی و عاشقانه یک زوج است که قرار است برای یک درمان نه صدرصد کانون خانواده را متلاشی سازند.

در کل تماشای مغز استخوان به خاطر تازگی موضوع قابل تحمل است، هر چند پیامی به خواننده القا نمی‌کند. این فیلم نه ضد انسانی است و نه ضد اجتماعی، اما نتوانسته است مسئولیت و تعهد اجتماعی خود را نسبت به جامعه به خوبی ادا کند.