پیمان عباسی فیلمنامهنویس سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: تلویزیون هنرمندان بزرگ را فراری داده و قهری بین تلویزیون و هنرمندان به وجود آمده که نویسندگان خوب تلویزیون از آن فاصله گرفته و بسیاری از نویسندگان موفق از جمله مهراب قاسمخانی و پیمان قاسمخانی ترجیح میدهند با این رسانه همکاری نداشته باشند.
عباسی تصریح کرد: متأسفانه بنیانگذاران آثار موفق طنز در تلویزیون با این رسانه در تعارض هستند و از طرفی برآورد بودجه سریالها در تلویزیون به قدری پایین آمده که کار کردن با آن بسیار سخت شده است. صداوسیما اگر میخواهد با ساخت آثار طنز موفق دوباره مخاطبانش افزایش پیدا کنند باید از تولیدکنندگان آثار موفق دعوت کند و من فکر میکنم اگر این دعوت صورت گیرد قطعاً هنرمندان نیز حاضر به همکاری با تلویزیون هستند.
این فیلمنامهنویس در ادامه خاطرنشان کرد: دستمزدها در تلویزیون منطقی نیست و یکی از شروط همکاری منطقی شدن دستمزدها است. چندی پیش یک پیشنهاد همکاری داشتم که دستمزد پیشنهادی نصف دستمزد 4 سال پیش من بود و طبیعی است که در این شرایط کمتر کسی حاضر به همکاری با این رسانه است.
نویسنده فیلم سینمایی «زهر مار» با اشاره به همکاری هنرمندانی چون مهران مدیری و مهران غفوریان در تولیداتی غیر از سریالهای طنز، گفت: ساخت سریال هزینه بالایی دارد و بودجهاش نسبت به برنامهسازی چند برابر است. اگر برنامه ساخته شود میتوان دستمزد مناسبی به مجری داد و با هزینه کمتری برنامه ترکیبی ساخت و مخاطب جذب کرد اما این شکل برنامهسازی هم همیشه نمیتواند جوابگو باشد و از آنجا که ما هر چیز مُد شود دست از سرش برنمیداریم مدام شاهد ساخت اینگونه برنامهها هستیم و کمکم همه چیز تکراری میشود.
او افزود: متأسفانه پشت سیاستهای تلویزیون وجود یک تیم متفکر احساس نمیشود. چند وقت پیش در یک جلسه دعوت شدم که افراد حاضر در این شورا که یک تیم کارشناسی را تشکیل میدادند سن و سالی داشتند که اصلاً نمیدانم حضورشان آنجا چه دلیلی داشت. سریالی مثل «هیولا» میتوانست در تلویزیون ساخته شود و مردم از دیدنش لذت ببرند، نباید با رفتارهای غلط جلوی ساخت سریالهایی چون «پایتخت» را بگیریم و افراد موفقی چون محسن تنابنده را از تلویزیون فراری دهیم. این رفتار قهری از سوی صداوسیما شبیه به همان صحبتهای مجری تلویزیون است که میگفت هر کس این وضعیت را نمیخواهد از کشور برود؛ به نظر من سیاست تلویزیون در همین جمله محدود میشود.
عباسی در پایان خاطرنشان کرد: سریالهای طنز همچنان میتوانند پر مخاطب باشند اما اگر قرار باشد سریالها همان تکرار مکررات باشند و هیچ خلاقیتی شاهد نباشیم قطعاً اتفاقی رخ نمیدهد. تلویزیون باید نقد اجتماعی را بپذیرد و افراد فرهیختهای که میتوانند تلویزیون را نجات دهند باید به این رسانه دعوت شوند. مردم ما غمگین هستند و فروش فیلمهای سینمایی نشان میدهد که جامعه ما به آثار طنز و کمدی احتیاج دارد اما این طنز باید شکل مدرنتری داشته باشد و این مدرن بودن نیاز به یک جسارت از سوی مدیران دارد.