هزینه تنهایی!

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا، بر اساس گزارش مرکز اقتصادی بانک وست کرتین، تنهایی 2.7 میلیارد دلار در سال برای استرالیایی ها هزینه دارد. این یک اپیدمی است که در طول همه گیری کرونا به رشد خود ادامه داده است. از زمان شروع همه گیری، احساس تنهایی در سراسر استرالیا افزایش یافته است.

خود اصطلاح «تنهایی» تنها چند صد سال قدمت دارد. مفاهیم منفی مرتبط با تنهایی تا پایان قرن هجدهم در ادبیات ظاهر نشد. در حالی که این کلمه نسبتاً جدید است، نمی توان گفت که چه زمانی تجربه احساسی تنهایی رایج شد. در کتاب شکسپیر همه چیز خوب است که به خوبی به پایان می رسد، تنهایی با دلتنگی تلفیق می شود. در هملت، افلیا ممکن است به دلیل تنهایی خود را غرق کرده باشد.

تنهایی در داستان باستانی رؤیایی دهاروال بهناگا و منده (گوانا و مار سیاه) که توسط گیاه شناس سیدنی فرانسیس بودکین بازگو شده است، ذکر شده است؛ به دلیل خلق و خوی بدش، او مردی بسیار تنها بود.

آیا ما در دنیای مدرن و با فرهنگ های جمعی نیز هنوز از تنهایی رنج میبریم ؟

شکاف جنسیتی در تنهایی

در استرالیا، هزینه اقتصادی تنهایی برای زنان بیشتر از مردان است.

استغیک ماویساکلیان، دانشیار اقتصاد دانشگاه کرتین، در مورد تأثیرات اقتصادی تنهایی گزارش می دهد. او می گوید تشخیص اینکه چرا زنان بیشتر از مردان احساس تنهایی می کنند دشوار است.

وی می‌گوید: احتمالاً دلایل متعدد و پیچیده‌ای پشت شکاف‌های جنسیتی در تنهایی وجود دارد. داده های مربوط به تنهایی خود گزارش می شود، این امکان وجود دارد که زنان به سریع تر با مشکلات مواجه می شوند و راحت تر گزارش دهند که تنها هستند.اما این امکان نیز وجود دارد که زنان با توقعات بالاتر برای روابط اجتماعی بزرگ شوند و اگر این موارد رعایت نشود، ممکن است بیشتر مستعد احساس تنهایی باشند.استغیک می‌گوید یک عامل ممکن است این باشد که مردان فرصت‌های بیشتری برای معاشرت از طریق کار دارند.

بر اساس این مطالعه، زنان استرالیایی بیشتر در سن 17 سالگی احساس تنهایی می‌کنند، در حالی که گزارش‌های مربوط به تنهایی در بزرگسالی کاهش می‌یابد اما بار دیگر به طور ناگهانی برای زنان بالای 65 سال افزایش می‌یابد.

دربارۀ مردان استرالیایی، گزارش های مربوط به تنهایی در حدود 50 سالگی به اوج خود می رسد.

تنهایی چه حسی دارد؟

وقتی سطح بالایی از تنهایی لحظه ای را تجربه می کنیم، این حس بدن را تحریک می کند تا کورتیزول بیشتری ترشح کند .

احساس تنهایی طولانی مدت با سطوح بالاتر کورتیزول مرتبط است.کورتیزول که به عنوان هورمون استرس شناخته می شود، بدن شما را برای پاسخ جنگ یا گریز آماده می کند. بدن شما را تحریک می کند تا گلوکز بیشتری برای انرژی اضافی تولید کند. این افزایش استرس و احساسات ناخوشایند مرتبط با تنهایی ممکن است دو کار را انجام دهد.

برای گونه ای اجتماعی مانند ما، تنها بودن به معنای آسیب پذیر بودن در برابر حمله است. پاسخ جنگ یا گریز ممکن است ما را برای این حمله آماده کند. ثانیاً، درد عاطفی مرتبط با تنهایی، گرسنگی بیولوژیکی را برای ما فراهم می کند تا با دیگران ارتباط برقرار کنیم.

این منجر به پدیده‌ای می‌شود که دکتر تیم دین آن را «عدم تطابق تکاملی» توصیف می‌کند. این عدم تطابق زمانی رخ می دهد که رفتارهایی که تکامل برای بقا در ما ریشه دوانده در جامعه مدرن ناسالم شود. برای مثال، گرسنگی ما برای کربوهیدرات به یک اپیدمی چاقی تبدیل شده است.

پیامدهای فیزیکی

گزارش تنهایی استرالیا در سال 2018 نشان داد که 25 درصد استرالیایی ها احساس تنهایی می کنند، در حالی که 30 درصد احساس می کنند که هیچ گروه دوستی ندارند.

بنابراین چگونه این تجربه عاطفی بر سلامت جسمانی ما تأثیر می گذارد؟ تنهایی با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی مرتبط است. این با کاهش شناختی (حدود 2٪ کاهش در IQ در طول زمان) و افزایش خطر زوال عقل مرتبط است. در واقع، اکثریت قیمت تخمینی ۲.۷ میلیارد دلاری ناشی از هزینه های پزشکی مرتبط با کاهش سلامت است.

اما آیا بیماری مزمن باعث تنهایی می شود یا تنهایی به سادگی خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهد؟

پروفسور Tegan Cruwys روی روانشناسی جامعه و سلامت روان در دانشگاه ملی استرالیا تحقیق می کند. او می گوید که آنها پدیده های جداگانه ای هستند که اغلب توسط عوامل اجتماعی مشابه ایجاد می شوند. همپوشانی در افرادی که افسردگی و تنهایی را تجربه می کنند نشان دهنده این واقعیت است که بیماری های اجتماعی منجر به تجربه تنهایی می شود. طرد، تبعیض و ضرر نیز از عوامل تعیین کننده مهم افسردگی بالینی هستند.

تحقیقات Astghik نشان می‌دهد که تنهایی احتمالاً منجر به پیامدها و بروز رفتارهای نادرست در انسان می‌شود.

استغیک می گوید بیش از نیمی از زنان و مردان 65 ساله ای که بیشتر اوقات احساس تنهایی می کنند، وضعیت سلامتی ضعیفی دارند.این میزان تقریباً دو برابر افرادی است که احساس تنهایی نمی کنند. تنهایی مزمن باعث تغییرات رفتاری می شود و پاسخ التهابی سیستم ایمنی را آغاز می کند. التهاب مزمن به طیف وسیعی از بیماری ها از جمله آلزایمر، دیابت، سرطان، آرتریت و بیماری قلبی کمک می کند.

هم تگان و هم استغیک می گویند بهترین راه برای مبارزه با تنهایی شرکت در یک اجتماع است. اگر فردگرایی به ایجاد اپیدمی تنهایی کمک کرد، کشف مجدد جوامع ما ممکن است آن را متوقف کند.

انتهای پیام/

خبرنگار: زهرا وجدانی