پیمانکاران زخمزن ، پروژههای نیمهجان ، مازندران دیگر تاب مرهم دروغین ندارد
به گزارش خبرگزاری برنا از مازندران ، مازندران سالهاست قربانی چرخهای معیوب در اجرای پروژههای عمرانی است؛ چرخهای که در آن پیمانکاران پرقدرت با لابی و ارتباطات، پروژههای بزرگ را به دست میگیرند، اعتبارات کلان را جذب میکنند، اما در نهایت جز سازههای نیمهکاره و وعدههای بیسرانجام چیزی برای مردم باقی نمیگذارند.
این معضل نه به یک دولت و یک دوره محدود است و نه به یک پروژه خاص. پل سهراهی جویبار، پل پلسفید، چهاربانده کلاردشت و حالا پل پسندهرود؛ همه نشانههایی هستند از تکرار یک روند بیمار: هزینههای میلیاردی، وعدههای پرطمطراق و خروجی نزدیک به صفر. استاندار مازندران، یونسیرستمی، با صراحت این زخم کهنه را به زبان آورده است.
او در بازدیدهای میدانی بارها هشدار داده که دوران مماشات با پیمانکاران بیمسئولیت تمام شده و دیگر اجازه ادامه فعالیت به آنان داده نخواهد شد.
او حتی اعلام کرده بر اساس ماده ۹۸، پروژهها از پیمانکاران کمکار پس گرفته و به پیمانکاران جدید واگذار خواهد شد.
چنین موضعگیریای نشان میدهد که مدیریت استان عزم خود را برای مقابله با این بدعهدیها جزم کرده است.
اما پرسش جدی اینجاست: چرا پیمانکارانی که پروژههای گذشته را نیمهکاره رها کردهاند، باز هم موفق به گرفتن پروژههای جدید میشوند؟ چه کسانی پشت پرده انتخابهای تکراریاند و چگونه در برابر کارنامهای پر از شکست، همچنان فرصت تازه میگیرند؟ نمونه روشن آن، پل پسندهرود است؛ پروژهای که با وجود تزریق ۱۳۰ میلیارد تومان اعتبار در سال ۱۴۰۳، هنوز در بلاتکلیفی به سر میبرد. همانطور که نماینده مردم تنکابن، عباسآباد و رامسر با صراحت در جلسهای رسمی پرسید: «یک قران خرج اینجا کردید؟» این پرسش نهتنها خطاب به پیمانکار پروژه است، بلکه به کل نظام انتخاب و نظارت بر پیمانکاران برمیگردد.
مازندران دیگر تاب وعدهدرمانی ندارد. ادامه این روند یعنی گروگان گرفتن توسعه استان و به حاشیه راندن اعتماد عمومی. اگر وزارت راه و شهرسازی و نهادهای بالادستی با تصمیمی قاطع پیمانکاران بدسابقه را کنار نگذارند، هر اعتبار میلیاردی هم در نهایت به زخمی تازه تبدیل خواهد شد.
امروز استاندار مازندران صریحترین موضع را در برابر این بدعهدیها گرفته است. حالا نوبت نهادهای ملی است که از این اراده حمایت کنند و اجازه ندهند منافع عمومی قربانی پیمانکاران پرنفوذ و بیتعهد شود. توسعه مازندران در گرو یک تصمیم شجاعانه است؛ تصمیمی که زنجیره بدعهدی را قطع کند و جایگزین آن شفافیت، پاسخگویی و کارنامهای واقعی باشد.
انتهای پیام
