روغن روایت بر چرخ صنعت

رسانه، اگرچه در ذات خود حامل پیام است، اما در عصر ما، دیگر فقط به بازتاب واقعیت بسنده نمی‌کند. رسانه امروز، شریک راهبردی همه چیز است از جمله صنعت؛ نه فقط برای تبلیغ، بلکه برای تبیین، برای اقناع، برای ساختن تصویر ذهنی از یک برند، یک محصول، یا حتی یک ایده. صنعت نیز اگر بخواهد در بازار پرهیاهوی امروز شنیده شود، ناگزیر است زبان رسانه را بفهمد، با آن گفت‌وگو کند و از ظرفیت‌هایش بهره گیرد.
اما این ارتباط، صرفاً یک رابطه‌ی ابزاری نیست؛ رسانه و صنعت، هر دو در یک زیست‌بوم مشترک تنفس می‌کنند؛ زیست‌بومی که در آن، اعتماد سرمایه است و شفافیت سرمایه‌گذار. رسانه می‌تواند با روایت درست، با تحلیل دقیق و با نقد منصفانه، به صنعت کمک کند تا نه‌تنها در بازار که در ذهن و دل مخاطب نیز جایگاه یابد. از سوی دیگر، صنعت با حمایت از رسانه‌های مستقل و حرفه‌ای به پایداری این نهاد مهم اجتماعی یاری می‌رساند.
در این میان، آنچه بیش از همه اهمیت دارد، درک متقابل است. رسانه باید بداند که صنعت، صرفاً ماشین تولید کالا نیست؛ بلکه سازنده‌ی فرهنگ مصرف، الگوی توسعه و حتی بخشی از هویت ملی است. صنعت نیز باید دریابد که رسانه، تنها تریبون تبلیغاتی نیست؛ بلکه وجدان بیدار جامعه است، ناظر و گاه منتقدی دلسوز.
در ایران و به ویژه در استان بزرگ و صنعت مداری همچون خراسان رضوی، متأسفانه این ارتباط هنوز به بلوغ نرسیده است. بسیاری از صنایع، رسانه را تنها در قالب آگهی و رپورتاژ می‌شناسند. بسیاری از رسانه‌ها نیز، صنعت را صرفاً منبع درآمد یا سوژه‌ی بحران می‌بینند. این نگاه‌های تقلیل‌گرایانه، مانع شکل‌گیری یک اکوسیستم سالم ارتباطی شده‌اند؛ اکوسیستمی که در آن، رسانه بتواند با تحلیل‌های دقیق، با گزارش‌های میدانی و با نقدهای سازنده، به صنعت کمک کند تا بهتر دیده شود، بهتر فهمیده شود و بهتر رشد کند.
نمونه‌های موفق این ارتباط را می‌توان در کشورهای توسعه‌یافته دید؛ جایی که رسانه‌های تخصصی صنعتی، نه‌تنها به معرفی محصولات و خدمات می‌پردازند، بلکه در سیاست‌گذاری، آموزش نیروی انسانی و حتی شکل‌دهی به فرهنگ مصرف نقش دارند. در این کشورها، صنعت نیز با حمایت از رسانه‌های مستقل، به پایداری نهاد رسانه کمک می‌کند؛ نه با کنترل، بلکه با مشارکت.
اگر بخواهیم صنعتی پویا و رسانه‌ای اثرگذار داشته باشیم، باید این دو را نه در تقابل، که در تعامل ببینیم. رسانه و صنعت، دو بال یک پروازند؛ پروازی به سوی توسعه‌ای پایدار و آگاهانه. این پرواز، نیازمند اعتماد، گفت‌وگو و درک متقابل است؛ نه صرفاً قراردادهای تبلیغاتی یا مناسبات خاص.
رسانه باید جرأت پرسش داشته باشد و صنعت باید ظرفیت پاسخ. تنها در این صورت است که می‌توان به آینده‌ صنعتی کشور امیدوار بود؛ آینده‌ای که در آن، روایت و تولید، دست در دست هم، جامعه‌ای بهتر می‌سازند.

*بنیامین یوسف‌زاده/ خبرنگار

انتهای پیام/