کشوری با جشنواره های سینمایی بی توقف

به گزارش خبرگزاری برنا، جشنواره فیلم فجر، جشنواره بخش بین المللی فیلم فجر، جشنواره فیلم شهر، جشنواره فیلم نهال لیست رویدادهای هنری و سینمایی کشور هستند که جشنواره فیلم فجر، به عنوان ویترین آثارتولیدی درعرصه سینما، یکی ازمهمترین رویدادهای سینمای ایران بشمارمی آید.

هر سال بهمن، شاهد حاصل یک سال تلاش دست اندرکاران سینما هستیم. با این حال هنوز بسیاری از شرکت کنندگان در ا ین جشنواره، سنخیتی با آن ندارند و کاربری آن را نمی دانند.

گر جشنواره فیلم فجر را  پرسروصداترین اتفاق سینمای ایران بدانیم، سخنی به گزاف نگفته‌ایم چرا که حجم وسیع انتشار اخبار از حواشی آن باعث شده است تا جشنواره فیلم فجر، از یکی دو ماه قبل از برگزاری و چندین هفته پس از اختتامیه، سوژه عموم رسانه‌ها باشد.

اعتبار و آوازه این جشنواره، اگر چه آنچنان در سایر ممالک نپیچیده است. اما مخاطبان داخلی سینما، عموماً حواشی جشنواره فجر را دنبال می‌کنند و بیش از اتفاقات بزرگترین جشنواره‌های دنیا، اخبارش را مورد توجه قرار می‌دهد.

    معلوم شد که جشنواره جای کار است نه تفریح. کار، آن هم عرضه یک سال تلاش هنرمندان و جهت دهی به تولیدهای سینمایی سال بعد است. با این حال این ضیافت می تواند یک کلاس بزرگ دانشگاهی برای دانشجویان سینما باشد. با ترتیب دادن اردوهای دانشجویی، می توان دانشجویان سینما و رشته های مرتبط را به جشنواره آورد، حتی شهرستانی ها!. بنابراین کلاس شدن اکران جشنواره نیاز به جلسه تحلیل و نقد مفصلی هم دارد. جلسه ای که پرسشگران آن فقط رسانه ها نباشند بلکه به دانشجویان سینما نیز اجازه داده شود سوالات خود را مطرح نمایند و تجربه کسب کنند. 10روز فیلم دیدن در جشنواره و پای نقدها نشستن می تواند برابر دو ترم تحصیلی، برای دانشجویان مفید باشد، به شرط اینکه علاوه بر عوامل فیلم، یک منتقد سینمایی، یک جامعه شناس یا روانشناس یا متخصص فلسفه نیز در صف عوامل فیلم حضور داشته باشد. بنابراین به این نتیجه می رسیم که در کنار سینمای خبرنگاران و منتقدان و هنرمندان و به سینمای استادان و دانشجویان نیز نیاز داریم حتی اگر بیش از یک سالن نیاز داشته باشند اما هر دو قشر باید در کنار هم فیلم ببینند و تحلیل کنند. چه اشکالی دارد یک دانشجوی سینما یک فیلم را دو بار ببیند. یک بار در سینمای منتقدان و یک بار در سینمای استادان جامعه شناسی و دیگر علوم انسانی؟!

جشنواره فجر باید جایی باشد برای شناساندن استعدادهای سینمایی که تحصیلات در این رشته دارند. بی شک همه تحصیل کردگان سینما، مستعد این رشته نیستند، ولی با استعدادها زیادند ولی ورود هنرمندان پولکی، عرصه را بر فارغ التحصیلان مستعد سینما تنگ کرده است.
 

    با رعایت این مسائل ضمن ارتقا ی کیفیت جشنواره از دیدن و شنیدن حرکات و کلمات دون شان یک رویداد بزرگ هنری جلوگیری می شود و به تبدیل این رویداد به یک جشن فرهنگی- آموزشی کمک می کنیم. برای سال اول خوب است که سینمای استادان دانشگاه (رشته های علوم انسانی) را در جشنواره سی ام بگنجانیم و شاهد نقدهای تخصصی آنان باشیم. هر جشنواره ای باید در شان سینمای ایران برگزار شود.

هنوز زمان زیادی از برگزاری جشنواره فیلم فجر نگذشته بود که اواسط اردیبهشت ماه امسال شاهد افتتاح بخش بین الملل این رویداد سینمایی برای اولین بار در کشور بودیم. برنامه ریزی های لازم برای برگزاری جداگانه این جشنواره از بخش ملی توسط مسوولان سینمایی از دوره های گذشته انجام شده بود.

با همه انتقادها، کاستی ها و نقاط قوت که البته کم هم نبودند بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر برگزار شد و با نمایش فیلم های مختلف از کشورهایی که در این جشنواره شرکت کرده بودند به پایان رسید. حرف و حدیث ها و انتقادها بعد از برگزاری این رویداد هنری بسیار بود. موافقان و مخالفان در حوزه سینما و رسانه با آسیب شناسی و حتی تعریف و تمجید از تفکیک بخش بین الملل از بخش ملی جشنواره با آرزوهای خوب و امیدواری پرونده این جشنواره را بستند.

این روزها در اواسط خردادماه هم شاهد برگزاری جشنواره فیلم شهر هستیم؛ جشنواره ای با رویکرد نمایش فیلم های شهری که چند سالی است به طور منظم با استقبال اهالی رسانه و هنرمندان با محوریت اصلی خود رو به جلو حرکت می کند. اکثر فیلم های شرکت کننده در این دور از جشنواره فیلم شهر آثاری هستند که در سال های قبل اکران شده و یا حتی در جشنواره فیلم فجر و بخش بین الملل این جشنواره نیز دیده شده اند. منتقدان، مخاطبان و اهالی رسانه نیز با استقبال از این آثار آینده روشنی را برای آن ها در زمان اکران پیش بینی کرده بودند.

21 شهریورماه مصادف با روز ملی سینما هم جشن خانه سینما را پیش رو داریم. فیلم های شرکت کننده در این جشن مثل سالیان گذشته نیز با اهدای تندیس تقدیر خواهند شد. به عنوان یک جشن مستقل صنفی بسیاری از کارگردانان و سینماگران مستقل از این رویداد سینمایی استقبال می کنند بخصوص بعد از بازگشایی مجدد خانه سینما و حواشی موجود پیرامون برگزاری این جشن کانون توجه و استقبال بسیاری از اهالی هنر در ماه های آینده خواهد بود.

حال سوال اینجاست خروجی و هدف برگزاری این همه جشنواره های سینمایی پیاپی با فاصله زمانی اندک چیست؟ دست خانواده سینمای ایران چقدر از حاصل مثبت برگزاری این جشنواره ها پر و غنی خواهد بود؟

استعدادهای درخشان و کشف شده در این جشنواره ها بعد از آن رویدادهای فرهنگی کجا می روند؟ چه می کنند؟ آیا دوباره همان مسیر پیشرفت و درخشش در آثار سینمایی را ادامه می دهند؟

این سوال ها را ما به عنوان یک دغدغه مطرح می کنیم که امیدواریم پاسخی روشن داشته باشد که دردی از دردهای سینمای ایران را دوا کند. مطرح کردن این سوال ها نه به معنای نقد این جشنواره ها و یا منفی جلوه دادن آن ها نیست. امیدواریم بعد از برگزاری این همه جشنواره های متنوع و رنگارنگ که به اعتقاد بسیاری نشان از تنوع و فضای باز سینمای کشور است افقی روشن و راهی هموار برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد که نوید بخش تعالی فضای فرهنگی کشور باشد.

کاش می شد با گوشه ای از هزینه برگزاری بعضی از این جشنواره های سینمایی و هنری غیرضروری سالن سینما در شهری دور و محروم ساخت، آموزشگاه سینمایی تاسیس کرد که بتوان بسیاری از جوانان و سینما دوستان در سطح کشور را از چشمه بی پایان هنر هفتم سیراب کرد.