به گزارش خبرگزاری برنا و به نقل از میراث فرهنگی گلستان،«ابراهیم کریمی» گفت: در جلسهای با حضور مدیرکل دفتر امور پایگاههای میراث جهانی، اعضای کمیته تخصصی میراث فرهنگی کشور، معاون میراثفرهنگی استان، مدیر اجرایی پایگاه شهر باستانی جرجان و مدیر دیوار بزرگ گرگان و کارشناسان در محل معاونت میراثفرهنگی کشور، شهر باستانی گرگان(جرجان) به عنوان پایگاه ملی معرفی و تصویب شد.
وی به مزیتهای پایگاه ملی شدن شهر باستانی گرگان اشاره کرد و افزود: با تصویب و ارتقای پایگاه شهر باستانی گرگان به پایگاه ملی، امکان ردیف اعتباری ویژه برای این اثر تاریخی فراهم میشود. با این کار امکان رفع مشکلات پایگاه شهر جرجان بهویژه مشکلات مادی برای ادامه مطالعات باستانشناسی و کاوشهای آن و مطالعات بین رشتهای فراهم میشود.
کریمی ادامه داد: جذب و آموزش نیروهای انسانی تملک یا اجاره ساختمان اداری پایگاه و ایجاد زیرساختهای گردشگری این شهر باستانی، تأمین اعتبار مالی برای تحقق اهدافی مانند احداث موزه تخصصی شهر باستانی جرجان(گرگان) و تأمین اعتبار مالی جهت تملک و آزادسازی زمینهای واقع در عرصه و حرایم شهر باستانی جرجان(گرگان) از دیگر مزایای پایگاه ملی شدن این شهر باستانی است.
مدیرکل میراثفرهنگی گلستان خاطرنشان کرد: شهر باستانی گرگان(جرجان) در شهرستان گنبدکاووس با شماره 726 در سال 1345در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
شهر باستانی گرگان مرکز ایالت تاریخی گرگان که در منابع جغرافیایی تاریخی به شهر جرجان معروف است، در جنوب غربی شهر امروزی گنبدکاووس و در 85 کیلومتری شمال شرقی شهر استرآباد (گرگان امروزی) قرار دارد.
شهر جرجان یکی از بلاد معتبر در دورههای سامانیان، آل زیار و سلجوقیان بوده که بر اثر حملات مغولها در 617 هجری قمری از بین رفته است. این شهر بر روی ویرانه شهری از دوران پارتی و ساسانی با وسعتی در حدود 1200 هکتار ساخته شده است و از لحاظ معماری شهرسازی بسیار پیشرفته بوده است.
در کاوشهای اخیر جرجان اشیای گوناگونی شامل ظروف بیلعاب، بیلعاب ساده، بیلعاب نقشدار، لعابدار با تزئین نوشتههای کوفی، لعابدار رنگارنگ، لعاب یکرنگ، لعاب پاشیده، لعاب پاشیده و کند کاری، لعاب پاشیده و نقش کنده، زرینفام، نقاشی زیرلعاب، شیشه، پیهسوز، مجسمههای گلی، سکه و اشیای فلزی بدست آمده که همگی نشاندهنده تبحر هنرمندان جرجانی در قرون گوناگون اسلامی است.
بررسی کلی اشیای کشف شده روابط هنری هنرمندان جرجانی را با هنرمندان شهرهای دیگر در داخل و خارج ایران از قرون اولیه تا حمله مغول نشان میدهد.