خطرناک‌ترین سوسک‌های جهان که نابود نمی‌شوند+تصاویر

آنچه که از سوسک های بمب افکن منتشر می شود، از ترشحات آهسته تا انفجارهای سریع، به اندازه کافی داغ است تا موجب سوزاندن و لکه‌دار کردن  پوست انسان  شود. دفاع سوزاننده این سوسک موجب تحریک چشم ها و دستگاه تنفسی شکارچیان می شود و اغلب ناتوانی دردناک، اما موقت را به همراه دارد.

گاهی اوقات، انتشارات انفجاری سوسک های بمب افکن حتی می تواند جان آنها را پس از بلعیده شدن نیز نجات دهد. به عنوان نمونه، قورباغه ها پس از بلعیدن سوسک بمب افکن متوجه می شوند که شکار خوشمزه ای را انتخاب نکرده و دوباره آن را بالا می آورند. طی یک پژوهش 35 درصد از سوسک هایی که توسط قورباغه بلعیده شده بودند در بازه های زمانی مختلف، از 12 دقیقه تا 88 دقیقه و در یک مورد حتی پس از 94 دقیقه بالا آورده شدند. این سوسک ها زنده و فعال بودند. 

ایجاد یک بمب شیمیایی داغ و سوزاننده درون بدن خود کار آسانی نیست. سوسک های بمب افکن به شبکه ای داخلی از مخازن و محفظه ها برای سنتز ایمن مواد منفجره خود متکی هستند.

قدرت انفجاری سوسک بمب افکن بیشتر از مخلوط دو ترکیب شیمیایی به نام های هیدروکینون و پراکسید هیدروژن که در مخازن جداگانه در شکم حشره ذخیره شده اند، حاصل می شود. این مواد شیمیایی سپس به همراه آنزیمی که واکنش را کاتالیز می کند از یک دریچه عبور کرده و در یک محفظه ویژه مخلوط می شوند. این گازهایی را تولید می کند که به سرعت بسط یافته و گرما تولید می کند.

سوسک بمب افکن می تواند دریچه های این محفظه واکنش را به سرعت باز و بسته کند، آنقدر سریع که تا 50 انفجار در یک ثانیه تولید شود. این حشرات می توانند اسپری مواد شیمیایی را به سمت شکار نشانه گرفته و از بخش انتهایی بدن خود مانند یک تفنگ آبی استفاده کنند.

چرخه زندگی و رژیم غذایی

طی جفت‌گیری، سوسک نر کیسه ای از اسپرم را در دستگاه تناسلی سوسک ماده قرار می دهد که محل بارور شدن تخمک ها است. اگرچه انتخاب ها بر حسب گونه ها متفاوت است، سوسک های بمب افکن ماده اغلب تخم های خود را در پوشش گیاهی مرطوب و در حال فساد می گذارند، جایی که لاروهای کرم مانند آنها از تخم خارج می شوند.

لاروها حین رشد و پیش از رسیدن به مرحله نهایی بزرگسالی، یک سری پوست اندازی را پشت سر می گذارند. به عنوان حشره بالغ، آنها فقط برای چند هفته زنده هستند و به طور کلی تغذیه از حشرات را ترجیح می دهند. سوسک های بمب افکن می توانند با استفاده از ترکیبی از بینایی و لمس، با تکیه بر شاخک ها و موهای حساس در امتداد بدن خود برای دریافت ارتعاشات، طعمه خود را ردیابی و شکار کنند.

از نظر اکولوژیکی، سوسک های بمب افکن هم به عنوان شکارچی و هم به عنوان لاشخور عمل می کنند، اما با خوردن ریزه های غذایی به تجزیه پوشش گیاهی در حال فساد نیز کمک می کنند. بیشتر گونه های سوسک بمب افکن محیط های مرطوب را ترجیح می دهند و اغلب می توان آنها را زیر کنده های چوب و برگ های فروریخته پیدا کرد.

همه سوسک های بمب افکن در یکی از دو زیرخانواده سوسک های زمینی به نام Brachininae و Paussinae قرار دارند.