ظرفیت غنی دیپلماسی آموزشی را باید فعال سازیم

 مهدی ذوالفقاری رئیس کانون زبان ایران در گفت و گو با برنا اظهارکرد: دیپلماسی آموزشی در یک تعریف کلی به معنای استفاده از آموزش و تبادلات علمی و فرهنگی برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی کشورمان است. ما در این خصوص با کلید واژه ای به نام هم افزایی مواجه هستیم که باید جایگاه آن را در این دیپلماسی پویا ( دیپلماسی آموزشی) مدنظر قرار دهیم. زمانی که دانشجویان، اساتید و پژوهشگران از کشورهای مختلف با هم تعامل می‌کنند، با ظرفیتهای تمدنی ، فرهنگی، دیدگاههای اجتماعی و سیاسی و ارزشها و خطوط قرمز یکدیگر آشنا می شوند.همچنین ارزشها و دغدغه های مشترک در این مبادلات بیش از پیش هویدا می شوند. دامنه دیپلماسی آموزشی حتی از دیپلماسی رسمی گسترده تر بوده و قابلیت به کارگیری خلاقیتهای بیشتری در آن وجود دارد. معتقدیم این هم افزایی، سوءتفاهم‌ها را کاهش داده و بستری برای درک عمیق‌تر مشکلات جهانی و راه‌حل‌های احتمالی فراهم می‌کند. همچنین تبادلات آموزشی به ایجاد روابط پایدار بین افراد در حوزه‌های علمی، سیاسی، اقتصادی ، اجتماعی و راهبردی کمک می‌کند. این شبکه‌ها می‌توانند در زمان بروز بحران‌ها یا نیاز به همکاری‌های بین‌المللی، بسیار موثر عمل کنند. 

 ذوالفقاری افزود:دیپلماسی آموزشی با تسهیل تبادل دانش، تحقیقات مشترک و انتقال فناوری، به کشورها کمک می‌کند تا با بهره‌گیری از تجربیات یکدیگر، راه‌حل‌های موثرتری پیدا کنند.بنابراین کشورها با آموزش نیروهای متخصص یکدیگر، ظرفیت‌های علمی و انسانی خود را در حوزه‌های مختلف افزایش می‌دهند. نقش زبان آموزی در شکل گیری، تسهیل و تسریع این روند غیرقابل انکار است. زبان‌آموزی در دیپلماسی آموزشی مانند یک کاتالیزور عمل می‌کند؛ یعنی سرعت و کیفیت فرآیند را به شدت افزایش می‌دهد. پس ما در اینجا نباید زبان را صرفا یک ابزار ببینیم، بلکه باید به مثابه یک کاتالیزور و عامل ضروری در خلق این منظومه دیپلماتیک و فراگیر از آن یاد کنیم. در ساده ترین و ابتدایی ترین حالت ممکن، یادگیری زبان یک کشور، به افراد امکان می‌دهد که به منابع دست اول (کتاب‌ها، فیلم‌ها، موسیقی) دسترسی پیدا کنند و فرهنگ و طرز تفکر آن جامعه را از نزدیک لمس کنند. این امر درک متقابل را عمیق‌تر می‌کند.

رئیس کانون زبان ایران در پایان تصریح کرد:حتی در زمینه های نرم افزاری و روبنایی نیز مسئله زبان آموزی کاربرد دارد. وقتی افراد می‌توانند به زبان مشترک صحبت کنند، نیازی به مترجم نیست و ارتباطات روان‌تر و دقیق‌تر می‌شوند. این ارتباط بی‌واسطه، اعتماد بیشتری ایجاد کرده و سوءتفاهم‌های ناشی از ترجمه را از بین می‌برد.همچنین بسیاری از دانش‌های تخصصی در ابتدا به زبان مادری دانشمندان تولید می‌شوند. توانایی درک این زبان‌ها، دسترسی به این دانش را تسهیل کرده و سرعت انتقال و بکارگیری آن را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام/