دیوان اشعار نوعی خبوشانی بسیار کمیاب است

به گزارش برنا از قوچان؛ مهدی رحمانی شاعر و پژوهشگر قوچانی در یازدهمین جلسه انجمن شعر قوچان در محل دفتر فصلنامه باغ خبوشان این شهرستان با اشاره به اینکه سابقه شعر قوچان از قرن چهارم به بعد در زبان پارسی و عربی ثبت‌شده است، خاطرنشان کرد: اوج شعرسرایی در این شهرستان در قرن دهم و با ظهور «مولانا محمدرضا نوعی خبوشانی» از شاعران بزرگ قوچان شروع‌شده است.

پژوهشگر قوچانی اظهار کرد: باعث تأسف است که تا چند سال پیش حتی تحصیل‌کرده‌های قوچانی نیز نام نوعی خبوشانی را نشنیده بودند و این شاعر بیشتر به‌مانند حافظ در کشورهای تاجیکستان، بلخ و هند شهره است و در همان‌جا نیز در سن 41 سالگی درگذشت.

رحمانی با اشاره به سخن مرحوم استاد ذبیح‌الله صفا در تاریخ ادبیات می‌گوید تنها مثنوی‌ای که هرگز از آن تقلید نشده و بر پایه تقلید بنیاد نیافته «سوز و گذار» نوعی خبوشانی است، تصریح کرد: شاید در تاریخ ادبیات فارسی این شاعر پارسی بی‌نظیر و بی‌مثل باشد؛ ما چنین پیشینه‌ای از شعر پارسی را در قوچان داریم.

پژوهشگر قوچانی با این پیشنهاد که در جلسات بعدی انجمن شعر یکی از غزل‌های بلند نوعی خبوشانی قرائت شود، گفت: اشعار نوعی خبوشانی حتی در غزل گاهی با اشعار سعدی و حافظ نزدیک و برابر شده است.

رحمانی با اشاره به اینکه متأسفانه دیوان اشعار نوعی خبوشانی بسیار کمیاب است، خاطرنشان کرد: تصحیح کتاب «سوزوگداز» ایشان که پایان‌نامه‌های دکتر حسین عابدی است چند سال پیش در کتابخانه فاروج وجود داشت اما متأسفانه در حال حاضر آن نیز مفقود شده است.

وی ادامه داد: نسخه‌ای از«سوز و گداز» مولانا نوعی خبوشانی به تصحیح استاد علامه عطاردی به خط استاد اسماعیلی قوچانی خوشنویسی ‌شده که آن‌هم در دسترس نیست.

پژوهشگر قوچانی با بیان اینکه اگر همه دست‌به‌دست هم دهند می‌توانیم به‌جایی برسانیم که حق قوچان است و در پایان نیز دو بیت از مثنوی بلند نوعی خبوشانی که «عشق به هر سینه که کاوش کند/ خون‌دل از دیده تراوش کند / عشق حقیقی است مجازی مگیر/ این دم شیر است به بازی مگیر» را برای حاضرین قرائت کردند.

در پایان لازم به ذکر است که برخی از شعرهای قرائت‌شده در این جلسه توسط محمد معین فر سردبیر فصلنامه باغ خبوشان در شماره بعدی فصلنامه که به زودی منتشر می‌شود به چاپ خواهد رسید.

خبرنگار: سهیلا چترآبگون